ŚiwaŚakti - Encyklopedia wiedzy o śiwie śakti

Okazanie skruchy (hri) jest pierwszą z dziesięciu praktyk dyscypliny indywidualnej (nijama). Definiuje się je jako okazanie wstydu za niegodne postępki, zabieganie o przebaczenie guru w celu uwolnienia się od smutku. Okazanie skruchy jest praktyką często źle rozumianą i chyba najtrudniejszą do wprowadzenia w życie spośród wszystkich praktyk nijama. We współczesnej kulturze masowej, która tak silnie oddziałuje na życie codzienne, wypada być zuchwałym, zarozumiałym i nie żałować niczego. W takim kontekście okazanie skruchy czy wyrzutów sumienia jest postrzegane przez otoczenie jako okazanie słabości.

Wyrzuty sumienia są przedstawiane w mediach jako cecha ludzi nieudolnych, nierozwiniętych emocjonalnie i niepewnych siebie. Wyrzuty sumienia dręczą niby tych, którzy nie potrafią zracjonalizować złego postępowania lub znaleźć innej osoby, na którą można by zrzucić winę. Okazywanie żalu są w istocie naturalną cechą duszy, które współczesny człowiek stara się stłumić natychmiast, jak tylko się pojawia.
Spójrzmy jednak na jasną stronę całego zjawiska. Stare przysłowie mówi: „Od jednych ludzi można się nauczyć, jak postępować, a od innych, jak postępować nie należy”. Media przedstawiają „bohaterów”, którzy kierują się w życiu światopoglądem świeckiego humanizmu, materializmu, egzystencjalizmu, fundamentalizmu religijnego lub łamią wszelkie prawa i reguły, tak jak terroryści i przestępcy. Słyszymy o ludziach dumnych, aroganckich, pewnych siebie, którzy zwykle ponoszą klęskę. Kto, poza nielicznymi, ich podziwia? Kto by chciał pójść ich drogą lub zachęcić do niej swe dzieci? W głębi serca cenimy i szanujemy ludzi skromnych, prawdomównych, cierpliwych, współczujących. Po prostu dobrych.

Z tych powodów należy praktykować cnotę hri. Jedną z przyjętych form okazywania skruchy jest szczere wyznanie „Przykro mi!” Te dwa słowa zmiękczą serce nawet najbardziej podłej, egoistycznej osoby.

Przepraszając, wyjaśnijcie, że chcecie naprawić swój błąd i poproście o przebaczenie. Jeżeli ta osoba, z powodu dumy, nie zechce wam przebaczyć, wtedy trzeba się będzie z tym pogodzić. Wy zrobiliście co należało. Od tej chwili ciężar spoczywa na jej barkach. Twarde serce topi się tak trudno, jak kostka lodu w lodówce. Nawet jeśli w końcu serce takiego człowieka wam wybaczy, może on nie dać wam satysfakcji dowiedzenia się o tym. Ale sami się tego domyślicie. Spójrzcie mu tylko głęboko w oczy.