ŚiwaŚakti - Encyklopedia wiedzy o śiwie śakti

autor: Dr Frank Gaetano Morales

W hinduizmie pokarm odgrywa niezmiernie ważną rolę w rytuałach i ceremoniach ofiarnych. Pożywienie ofiarowane bogom nosi miano „prasada”. Sanskryckiego słowo prasada oznacza „miłosierdzie”, czyli łaskę Boga.

Możemy uczynić z przygotowywania potraw, ofiarowywania ich Bogu oraz spożywania akt medytacji w oddaniu. Jeżeli w ramach rytuałów medytacyjnych z oddaniem składamy Bogu w ofierze nasz pokarm przed spożyciem go, nie tylko unikamy karmy, jaka wiąże się ze pozyskiwaniem jedzenia, ale czynimy postęp duchowy. Nasze oddanie wraz z miłosierdziem Pana subtelnie przemieniają ofiarowany pokarm z materialnego pokarmu służącemu wyłącznie potrzebom ciała w duchową łaskę, czyli prasada.

Wskazówki dotyczące przygotowania prasada

Przed ofiarowaniem pokarmu Bogu należy poznać i przestrzegać kilku ważnych zasad dotyczących przygotowania posiłków.

Po pierwsze – Bóg przyjmuje tylko czysto wegetariańskie pokarmy, których zdobycie nie wiążę z bólem i cierpieniem innych stworzeń. Należy więc bezwzględnie unikać mięsa (w tym kurczaków i innego drobiu. Drób to też mięso!), ryb i jaj.
Po drugie – nie można składać w ofierze cebuli, czosnku i grzybów. Ta zasada może wydawać się dziwna, ale według pism wedyjskich i Ajurwedy (starożytnej indyjskiej medycyny naturalnej) produkty te wzmagają u ludzi cechy pasji (radźas).

Po trzecie – (co czasami może być trudne) nie należy smakować potraw przed ofiarowaniem Bogu. Przygotowanie prasada jest pełnym oddania aktem czynnej medytacji. Jej celem jest przygotowanie smacznych potraw nie dla własnej satysfakcji, ale dla zadowolenia Boga. Dlatego to właśnie On jako pierwszy powinien smakować owoców naszej pracy.
Mając na uwadze ten cel, należy zadbać o odpowiednią atmosferę w kuchni, sprzyjającą stanowi medytacji i oddaniu. Powinniśmy wprowadzić się w stan spokoju i kontemplacyjny nastrój, skupiając się na każdej wykonywanej czynności i pamiętając, że działamy dla zadowolenia Pana, a nie tylko dla własnej przyjemności.

Jak w przypadku każdego duchowego wysiłku należy pamiętać o utrzymywaniu najwyższej czystości podczas przygotowywania i ofiarowania pokarmów. Kuchnia, naczynia i potrawy powinny być czyste. My sami również powinniśmy być czyści. Przed rozpoczęciem prasada-medytacji lub jakąkolwiek inną formą medytacji powinniśmy wziąć kąpiel.
Jeżeli zastosujemy się do powyższych wskazówek i, co najważniejsze, robić to wszystko z miłością i oddaniem dla Najwyższego Pana, wtedy On z radością przyjmie naszą ofiarę.

Jak ofiarowywać pożywienie

Najlepiej mieć w tym celu domowy ołtarzyk z wizerunkiem Boga, którejś z Jego inkarnacji lub jakiejkolwiek innej formy, takiej jak Śrinathadźi czy Wenkateśwara. Ponadto można tam umieścić zdjęcie swojego guru, świętych lub innych bogów lub bogiń, takich jak Durga, Ganeśa, Saraswati etc. Jednak w centrum ołtarza powinien znaleźć się wizerunek Śiwy lub Wisznu. Jeśli nie macie ołtarzyka, można go zastąpić prostym pojedynczym wizerunkiem Pana umieszczonym w eksponowanym miejscu.

Po przygotowaniu posiłku należy nałożyć odrobinę każdej potrawy do miseczek i wraz z wodą w czarce ustawić je na tacy przeznaczonej wyłącznie do ofiarowania jedzenia Bogu. Tak przygotowaną tacę należy postawić przed ołtarzykiem/świętym wizerunkiem Pana i zapalić kadzidło. Następnie w skupieniu i oddaniu należy usiąść i z zamkniętymi oczami zaintonować kilka mantr. Jedną z najbardziej skutecznych przy ofiarowywaniu pożywienia jest mantra Om namo Narajanaja i Om namo Śiwaja.

Po kilkakrotnym powtórzeniu tej mantry należy przez 5 – 10 minut oddać się cichej modlitwie, prosząc Pana o przyjęcie ofiary. Tak ofiarowany pokarm staje się prasada, uświęcony dzięki łasce Pana. Przyjmując takie pożywienie okazujemy Panu nasze oddanie, a tym samym czynimy postęp duchowy.

Jedzenie z czarek na tacy powinno zostać przełożone do potraw w naczyniach, w których było przygotowane. Po podziękowaniu Panu za przyjęcie naszej ofiary, można zasiąść do spożycia prasada. Należy pamiętać, żeby jeść je w spokoju i z szacunkiem.
Jedzeniu prasada zawsze powinna towarzyszyć świadomość, że przyjmujemy szczególny dar boskiego miłosierdzia. Jedzmy go więc z należytym szacunkiem i cieszmy się nim!