ŚiwaŚakti - Encyklopedia wiedzy o śiwie śakti

Mądrość bronią jest, której nie dojrzysz oczyma –
Zręcznym mieczem ukutym przez bogi.
Jest i uzdą, co w porę bieg konia przytrzyma,
Kiedy trzeba zawrócić w pół drogi.

Tirrukkural, przeł. Bohdan Gębarski

Zwykle szczęście jest skutkiem rzutkości i siły,
A upadek – słabości owocem.
Czemuż los spycha mędrca po równiach pochyłych,
A uparcie pomaga idiocie?
Nawet człowiek szlachetny, co wszystko zrozumie,
Przez zły los pokrzywdzony być może.
Nie wychynie z dna nędzy, zagubi się w tłumie,
Gdy głupiemu sam los dopomoże.
Czasem rzecz ci życzliwa już nie jest życzliwa,
Źródło trosk ciebie nagle wzbogaca.
To, coś chronił starannie – z rąk twoich odpływa,
To, coś stracił na zawsze – powraca.
Bogacz złoto gromadził, jak inni bogacze,
Lecz nie zdąży już wydać pieniędzy.
Biedak nie zna niczego prócz torby żebraczej…
Obu losy zrównały w ich nędzy.
Gdzież przyczyna przedwieczna radości i bólu – Natężenia ich, głębi i skali,
jak z tym walczyć, co zmiata królestwa i królów,
Więc i nas nieuchronnie powali?

Tirukkural, przeł. Bohdan Gębarski

Pieniądz nie jest przekleństwem, gdy ten, co nim włada
Nie hołduje złym żądzom i czynom.

Tikkural, święta księga południowych Indii, tłum. Bohdan Gębarski

Żyjąc pod „haniebnym naporem woli” wikłamy się w iluzji zasady ujednostkowienia (principium individuationis) sterującej bezwiednym mechanizmem naszych pragnień. Interesowna motywacja do tego stopnia opanowuje jednostkę, że ta nie dostrzega już innych jednostek i wyklucza je wręcz na drodze do własnych egoistycznych celów. Samooszukiwanie się jest tu podwójne, bo potwierdzająca siebie jednostka sądzi, że spełnia wyższą konieczność i swoim działaniom nie przypisuje egoistycznych motywacji; ponadto mimo wszelkich nie dających się usunąć przeszkód, niezłomnie uważa szczęście za możliwe do osiągnięcia, gdy tymczasem jednostkowe istnienie, jakie chciałoby w nieskończoność zachować wszelkimi dozwolonymi lub niedozwolonymi środkami (per fas et nefas), każdorazowo jedynie przedłuża trwanie gatunku.

Rudiger Safranski, w: Schopenhauer, Dzikie czasy filozofii

Nie budujmy szczęścia na szerokich podstawach.
Nie mnóżmy warunków, które muszą być spełnione,
by je osiągnąć. Ucieknijmy od wewnętrznych opowieści,
które te warunki stawiają. Nie szukajmy szczęścia,
próbując powielać dobre doświadczenia albo zanurzając
się w przeszłość. “Cóż bowiem miałoby się z tego obecnie?
Wyschłą mumię jakiegoś wspomnienia” – głosi Schopenhauer.

Marcin Fabjański w: Terapia Schopenhauerem, GW, 17.01.15

Każde ograniczenie uszczęśliwia. Im mniej ogarniamy wzrokiem, im węższy jest zakres naszego działania i naszych kontaktów, tym szczęśliwsi jesteśmy; im szerszy – tym częściej doznajemy męki lub strachu. Wraz z tym zakresem mnożą się bowiem i rosną nasze troski, pragnienia i obawy.

Artur Schopenhauer

Między ludźmi otumanionymi człowiek, który rozumuje słusznie, przypomina posiadacza
dobrego zegarka w mieście, gdzie wszystkie zegary idą źle. On jeden zna dobry czas, ale co mu to pomoże? Wszyscy stosują się do zegarów miejskich, wybijających czas fałszywie, nawet ci, co wiedzą,że tylko jego zegarek pokazuje dobry czas.

Artur Schopenhauer

W człowieku, który żyje lekkomyślnie,
jakoby powój podnoszą się żądze,
z jednego życia skacze w inne,
jak małpa w lesie, gdy szuka owoców

Ze Strof o żądzy, przełożył Stanisław Fr. Michalski, w: Światło słowem zwane, red. Marek Mejor

Trojaki jest los pieniędzy:
Rozdanie, wydanie i zguba.
Nie rozdasz i nie wydasz – Utracisz na pewno

Bhartryhari, Trzy setki

To, co jest wspólne wszystkim tradycjom duchowym – to wybór słowa, które raczej nie niesie automatycznego
rozumienia jego sensu. Po to, żeby nad nim nie rozmyślać.
Mantra działa jak falochron, który broni umysł przed
napływającymi w sposób niekontrolowany falami myśli.
Powrót do mantry sprowadza nas do obecnej chwili,
tej, w której jesteśmy. Broni przed myślami, które
unoszą nas w przeszłość lub przyszłość, odrywają
od tego, co jest rzeczywiste. A rzeczywiste jest tylko
to, co jest teraz. Mantra czy koncentracja na oddechu
pomagają utrzymać uważność.

Bogdan Białek, psycholog, red. nacz. magazynów
“Charaktery” i “Medytacja”