Encyklopedia
Magia i moc śaktyzmu
Śaktyzm postrzega Najwyższego jako Boską Matkę, Śakti lub Dewi, w Jej wielu postaciach, zarówno łagodnych, jak i groźnych. Śaktowie używają mantr, tantry, jantr, jogi i zaklęć, aby przywołać kosmiczne moce i przebudzić moc kundalini. Om.
O ile kult Boskiej Matki trwa od czasów prehistorycznych, o tyle śaktyzm wyodrębnił się jako zorganizowane wyznanie w Indiach około V wieku n.e. Dzisiaj istnieją cztery gałęzie śaktyzmu: ś. bhakti, ludowo-szamański, jogiczny i uniwersalistyczny, przy czym każdy odwołuje się do groźnej mocy Kali i Durgi lub do łaski Parwati i Ambiki. Bhaktowie śaktyjscy wykonują obrzędy (pudźa), zwłaszcza Śri Ćakra Jantrę, w celu nawiązania bliskiej więzi z Boginią. W śaktyzmie szamańskim stosuje się magię, trans za pomocą medium, wyznawcy chodzą po ogniu, składają ofiary ze zwierząt w celach leczniczych, dla uzyskania płodności, mocy przepowiadania przyszłości i zdobycia mocy. Jogini śaktyjscy dążą do przebudzenia uśpionej Bogini Kundalini i połączenia Jej z Śiwą w sahasrara ćakrze. Uniwersaliści śaktyjscy podążają ścieżką zreformowanej tradycji Wedanty, którą ustanowił Śri Ramakryszna. Obrzędy tantryków „lewej ręki” wykraczają poza tradycyjne zasady etyczne. Śaktyzm wyznaje pogląd adwajty, która widzi przeznaczenie duszy w całkowitym zjednoczeniu z Niezamanifestowanym Śiwą. Najważniejszymi pismami są dla śaktów Wedy, śakta agamy i purany. Dewi Gita głosi: „Składamy pokłony wspólnej duszy wszystkich. Kłaniamy się Matce Wszechświata ponad, pod i we wszystkich kierunkach”. Om Ćandikajaj Namaha.