Encyklopedia
Etap joga pada
Joga to uwewnętrznione wielbienie, które prowadzi do więzi z Bogiem. Na jej regularną praktykę składają się: medytacja, odwiązanie od przedmiotów zmysłów i pokuty, spełniane pod kierunkiem oświeconego nauczyciela (satguru), z którego łaski wielbiciel poznaje Paraśiwę. Om.
Joga to „więź, scalenie”, proces wiązania duszy z Bogiem w swym wnętrzu. To także etap drogi oświecenia, który następuje po osiągnięciu doskonałości w ćarja i krija, na którym Bóg staje się dla wielbiciela przyjacielem (sakha marga). Joga, będąca systemem samopoznania, rozpoczyna się od ćwiczenia w skupieniu pozycji siedzących i stojących (asana) oraz opanowania oddechu (pranajama). Następnymi stopniami są: wycofanie i wyzwolenie umysłu spod wpływu zmysłów zewnętrznych (pratjahara), które prowadzi do koncentracji (dharana), która prowadzi do medytacji (dhjana). Po latach doskonalenia się, płomień świadomości (kundalini) przemieszcza się do wyższych ćakr, spalając nieczystości w postaci ignorancji i przeszłych czynów (karma). Medytacja prowadzi najpierw do sawikalpa samadhi, doświadczenia wieczności-świadomości-szczęścia (sat-ćit-ananda) duszy i, ostatecznie, do nirwikalpa samadhi – Paraśiwy. Aby przejść drogę jogi od początku do końca, potrzebne jest przewodnictwo żyjącego nauczyciela (satguru). Kiedy jogę praktykuje wielbiciel, który osiągnął doskonałość na etapie krija (zob. rozdz. poprzedni), dostaje się on do kręgu bogów, dzięki przebudzeniu swego płomienia kundalini. Wedy opisują jogina w taki sposób: „Dzięki usilnemu wysiłkowi opanowuje swe zmysły. Panuje nad oddechem, reguluje czynności życiowe. Jak woźnica, który trzyma na wodzy niespokojne konie, tak wytrwały jogin powściąga swój umysł”. Om Namaśiwaja.