Encyklopedia
Czym jest wyzwolenie (moksza)?
Przeznaczeniem wszystkich dusz jest moksza, wyzwolenie z powtarzających się narodzin w tym świecie. Następnie dusza wędruje przez Antaralokę i Śiwalokę, aż ostatecznie spotyka się z Śiwą, jak rzeka, która wpływa do morza. Om Namaśiwaja.
Wyzwolenie ma miejsce, gdy wyczerpuje się karma (czyn), dusza podążała bez uchybień drogą dharmy i w pełni poznała Boga. Każda dusza musi wpierw, przez wiele żywotów przestrzegać reguł warnaśrama dharmy (systemu czterech stanów społecznych i etapów życia), aby nie powrócić do kręgu wcieleń z powodu niewypełnienia jakiegoś doczesnego obowiązku. Wyzwolenie jest przeznaczone wszystkim duszom, ale nie koniecznie w tym wcieleniu. Śiwaici są tego świadomi i nie łudzą się, że to życie jest ich ostatnim. Dążąc do wyzwolenia, jednocześnie starają się osiągnąć jak najwięcej w obszarze typowych celów życiowych (puruszartha), do których należą: dharma-odwieczne Prawo, artha-powodzenie materialne i kama-przyjemności. Starsi śiwaici wkraczają na ścieżkę sannjasy (etap ascety), aby poświęcić się poszukiwaniom Paraśiwy. Chociaż zdarza się, że ascetami zostają i młodzi, zaawansowani duchowo. Generalnie, pod koniec życia śiwaici/wisznuici oddają się samorealizacji, która otwiera wrota do wyzwolenia. Po wyzwoleniu, pozostałości karmy zanikają niczym kształty napisane patykiem na wodzie. Na końcu zaś drogi każdą duszę oczekuje ustanowienie wiecznej więzi z Śiwą (wiśwagrasa). Wedy głoszą: „Jeśli uda się człowiekowi poznać Go przed śmiercią ciała, wtedy wyzwoli się z więzienia tego świata”. Om Namaśiwaja.