Encyklopedia
Jak nauczyć się tańczyć z Śiwą?
Taniec jest ruchem, a taniec najwspanialszy to taniec najbardziej zdyscyplinowany. Indyjskie techniki duchowe prowadzą do zjednoczenia z Bogiem poprzez samorefleksję, podporządkowanie, osobistą przemianę i wiele dróg jogi. Om.
Aby czynić postęp na niezrównanej ścieżce, poznajemy Wedy, inne pisma i nauki naszego nauczyciela oraz czynimy wysiłek, by wprowadzić te filozoficzne prawdy do naszego życia. Próbujemy zrozumieć czworaką naturę psychiki: ćitta (świadomość), manas (intuicyjny umysł), buddhi (rozum) i ahankara (złudne ego, „ja czynię”). Każdego dnia intonujemy na koralach, medytujemy i ćwiczymy jogę. Taka duchowa dyscyplina nazywa się sadhaną. Jest ona mistyczną, psychiczną i fizyczną praktyką, która przygotowuje nas do tańca z Śiwą, powodując rozwój wewnętrzny, zmiany w postrzeganiu i „naprawę” charakteru. Sadhana pozwala nam żyć w wyrafinowanej sferze duszy, zamiast w sferach zewnętrznych, intuicyjnych czy intelektualnych. Aby sadhana przyniosła stały, zauważalny postęp, musi być praktykowana regularnie, o tej samej porze każdego dnia, najlepiej przed świtem. Najważniejsze elementy sadhany to te polecone przez naszego nauczyciela. Wedy ostrzegają: „Jaźni-atmana nie osiągną słabi, niedbali i pozbawieni celu w swej praktyce. Jeśli jednak wysiłek podejmuje człowiek, który wie, co czynić należy, wtedy jego dusza wstąpi do krainy Boga”. Om Namaśiwaja.