Encyklopedia
Dharma i jej rodzaje
Dharma jest prawem istnienia, uporządkowanym spełnieniem przyrodzonej natury i przeznaczenia. Dharma funkcjonuje na czterech poziomach egzystencji człowieka: kosmicznym, ludzkim, społecznym i indywidualnym, dlatego mówi się o czterech jej rodzajach.
Bóg stworzył wszechświat i jednocześnie ustanowił w nim porządek za pomocą boskiego Prawa dla całego stworzenia. Prawo to funkcjonuje na każdym poziomie egzystencji: od poziomu natury do poziomu religii i moralności, które zapewniają harmonię wśród ludzi. [przyp. tłum. dharma to: religia, prawo, nakaz moralny, który „podtrzymuje” jednostkę, społeczeństwo i wszechświat. To także obowiązki przypisane poszczególnym grupom społecznym i jednostkom w różnych okresach ich życia. Ich prawidłowe wypełnienie przez jednostkę i grupę zapewnia ład i porządek we wszechświecie, społeczeństwie i życiu człowieka]. Przestrzeganie dharmy ustanawia więź człowieka z Prawdą, która kieruje wszechświatem i zbliża człowieka do Boga. Przeciwieństwem dharmy jest adharma. Jak wspomniałem, dharma jest obecna także na poziomie natury, a także w kulturze i tradycji. Jej przejawami są pobożność, etyka i obowiązek. Jest ona ścieżką, która prowadzi człowieka do wyzwolenia. Dharma kosmosu to rita, dharma społeczna to warna dharma, dharma człowieka to aśrama dharma, a nasza indywidualna dharma to swa dharma. Religia wedyjska w postaci śiwaizmu czy wisznuizmu, będąca nieskalanym wyrazem tych czterech dharm, nosi miano sanatana dharmy, odwiecznego Prawa. Wedy oznajmiają: „Nic nie przewyższa dharmy. Zaprawdę, to, co jest dharmą jest Prawdą”. Om Namaśiwaja.