Encyklopedia
Lingam
Lingam (linga) to symbol męskiej zasady. Stanowi go wolnostojący kamień o cylindrycznym kształcie.
Lingam jest symbolem Pana Śiwy, Najwyższej Boskiej Istoty: niepodzielnej, wszechprzenikającej, wiecznej, pomyślnej, nieskalanej, nieśmiertelnej zasady wszechświata, która przebywa w komnacie serca każdego indywidualnego stworzenia. Śiwa jest najgłębszą jaźnią-atmanem-duchem każdego, tożsamą jakościowo z Najwyższym Brahmanem.
Śiwalingam składa się z trzech części. Najniższą z nich jest Brahma-pitha, środkową: Wisznu-pitha, a najwyższą: Śiwa-pitha.
Lingam jest świętym symbolem jako forma samego bóstwa, wyrażająca bezpośrednio jego obecność i wskazująca na Śiwę jako najwyższą siłę we wszechświecie.
Linga reprezentuje Brahmandę (kosmiczne jajo). Cokolwiek mieści się w Brahmandzie, to mieści się w lindze. Innymi słowy cały świat jest kształtem Pana Śiwy, cały świat jest lingą. Linga jest także formą Pana Śiwy.
Linga wskazuje, że stworzenie rozpoczyna się dzięki połączeniu prakryti z Puruszą. Ale linga to także miejsce, w którym świat i wszystkie istoty roztapiają się w czasie zagłady (pralaja). Linga to satja, dźńana i ananda: Prawda, Wiedza i Nieskończone szczęście. Istnieje sześć rodzajów ling: Andalinga, Pindalinga, Sadaśiwalinga, Atmalinga, Dźńanalinga i Śiwalinga. Lingi te oznaczają cechy, które pozwalają rozpoznać i zrozumieć wszechświat (anda), ciało (pinda), Sadaśiwę itd.
Połączenie lingi z joni reprezentuje wieczną więź między statycznymi i dynamicznymi aspektami Absolutnej Rzeczywistości. To wieczna duchowa więź zasad ojcowskiej i macierzyńskiej, z której wywodzi się wszelka zjawiskowa różnorodność. To także wieczny związek Niezmiennej Istoty z Dynamiczną Mocą Śakti, która jest źródłem wszelkich przemian.
Jako obiekt czci umieszcza się lingam w najbardziej uświęconej części świątyni, do której dostęp mają jedynie najbardziej zaufani wierni oraz kapłan.