Encyklopedia
Księgi o wrodzonym dobru stworzenia
„Człowiek, który miejsca złożenia złotego skarbu nie zna, krąży wokół, lecz skarbu nie znajduje. Tak wszystkie stworzenia, chociaż przebywają nieustannie w świecie Brahmana, nie odnajdują go pod zasłoną ułudy”.
Samaweda, Ćhandogja Upaniszad, 8.3.2
„Ten, kto dostrzega delikatną nić, która oplata wszystkie stworzenia, kto zna naturę samej nici, ten także zna Brahmana, Byt bytów”.
Atharwaweda, 10.8.37
„Mój Panie, poprowadź mnie do siebie właściwą ścieżką. Ty znasz wszystkie moje uczynki. Proszę więc, usuń z mej drogi przeszkody mych grzechów”.
Śukla Jadźurweda, Iśa Upaniszad, 18
„Grzechu w mym umyśle, odejdź jak najdalej! Dlaczego podsuwasz mi złe rady? Nie chcę cię! Odejdź w leśną gęstwinę! Mój umysł zostanie tutaj, w naszym domu i z naszą trzodą”.
Atharwaweda, 6.45.1
„Człowiek, który odnalazł i obudził swą duszę,
wstępuje do krainy ducha.
Duch każdego czynu jest sprawcą, duch wszystko stwarza,
zaprawdę jego to jest świat!
Nawet tu i teraz możemy to pojąć,
gdy tego nie wiesz, w głębokiej tkwisz ciemności.
Ci, którzy dostrzegli światło, dostępują nieśmiertelności,
ci, którzy trwają w mroku, smakują smutek”.
Śukla Jadźurweda, Bryhadaranjaka Upaniszad, 4.4.13-14
„Ci, którzy odkryli oddech oddechu,
oko oka, ucho ucha, myśl myśli,
oni odkryli Brahmana – pierwotnego, odwiecznego.
Dzięki myśli tylko można go wypatrzyć,
dzięki myśli można odkryć, iż w świecie tym nie ma wielości,
a kto wielość widzi, ten kroczy od śmierci do śmierci”
Śukla Jadźurweda, Bryhadaranjaka Upaniszad, 4.4.19-20
„Jak woda, która spływając po górskich zboczach znika w rozpadlinach,
Tak człowiek, który widzi rzeczy jako odrębne od siebie gubi się w swych poszukiwaniach.
Jak czysta woda, czystą zostaje, gdy do czystej wleje się ją wody,
Tak czysty zostaje, o Gautamo, duch mędrca, który poznał prawdę”.
Kryszna Jadźurweda, Katha Upaniszad, 4.14-15
„Odwróć się od zamętu, ignorancji, złudzenia, marzeń sennych, snu i przebudzenia, gdyż Najwyższy odrębny jest od fizycznego ciała, od subtelnego tchnienia życia (prana), od myśli, rozumu i ego. Medytuj o atmanie i połącz się z nim”.
Dewikalottara Agama, Dźńana-aćara-vićara, 31
„Uczyń swym zwyczajem medytowanie i modlenie się do Śiwy, Najwyższego. Wszystkie twoje stare grzechy znikną niczym mgła w promieniach wschodzącego słońca”.
Tirumuraj, 8
„Bez cnoty i skruchy, bez miłości i wiedzy, jak marionetka błąkałem się to tu, to tam, aż upadłem. On pokazał mi miłość i drogę do świata, z którego nie ma powrotu”.
Tirumuraj, 8
„Radość i smutek – jedno i drugie jest ułudą. Atman, ani na moment od miłości nie odłączony, jest kształtem wiedzy. Dlatego ani radość, ani smutek nie dotkną cię. Czyż fala-miraż zdoła zalać ziemię? U miłościwych, świętych stóp prawdziwego, mądrego nauczyciela, ze wszystkich sił staraj się rozbudzić swe serce i napełnić je miłością”.
Natczintanaj, „Joy and Sorrow”
„Człowieku! Okaż odrobinę cierpliwości, a wtedy zrozumiesz, kim jesteś! Nie rozpaczaj nad tym, nad czym nie warto rozpaczać. Radość i smutek są z tego świata. Tyś jest świadomą istotą i nic nie może cię zranić. Powstań! Obudź się! Otwórz wrota niebios kluczem mądrości Śiwy i spójrz! Wszystko zostanie ci wyjawione.”
Natczintanaj, „Śiwadhjana”