Encyklopedia
Fundament szczęśliwego małżeństwa
Podstawą szczęśliwego małżeństwa jest przede wszystkim dojrzała miłość, a nie romantyczny ideał miłości. Wymaga ono bezinteresowności, stałej uwagi i wysiłku obojga partnerów. Om.
Ważnym elementem indyjskiej kultury były małżeństwa aranżowane przez rodziców. Okazywały się one trwałe, a więzi w rodzinach wyrosłych z takich małżeństw niezwykle silne. Podstawą sukcesu było oparcie ich na fundamencie pragmatyzmu, który trwał po ulotnieniu się romantycznego zauroczenia. Idealny wiek dla kobiet to 18 do 25 lat, a mężczyzny od 21 do 30 lat. Czynnikami sprzyjającymi stabilności są: wykształcenie, rozpoczęcie kariery zawodowej i przewaga wieku mężczyzny o przynajmniej pięć lat. Dojrzała miłość wymaga przyjęcia na siebie zobowiązań i bycia gotowym na trudności. Partnerzy muszą przygotować się do starań o udane małżeństwo, a nie oczekiwać, że samo zadba o siebie. Najlepiej, aby na samym początku spisali ręcznie coś w rodzaju przymierza, w którym zobowiążą się do zrealizowania określonych celów i złożą sobie obietnice. Co jakiś czas powinni wracać do zapisów tego przymierza i konfrontować je ze stanem faktycznym. Związek małżeński należy traktować jako święty i pomoc w rozwoju duchowym. Dlatego ważną rzeczą jest, by poślubić partnera, na którym można polegać, prawego i gotowego wychowywać dzieci zgodnie z zasadami sanatana dharmy, pragnącego wspólnie czcić Pana. Wedy mówią: „Poświęceni ofierze, gromadzący majątek, małżonkowie służą Nieśmiertelnemu i czczą bogów, połączeni miłością”. Om Namaśiwaja.