Encyklopedia
Rawana krit Śri Śiwatandawa stotram
dźatatawi-galadźdźala-prawaha-pawita-sthale
gale’ walambja-lambitam bhudźanga-tunga-malikam/
damad-damad-damad-daman nina ada waddamarwajam
ćakara ćanda tandawam tanotu nah śiwa śiwam
Niech naszą pomyślność pomnoży Pan Śiwa, którego kark podczas pomyślnego tańca tandawa skropiła uświęcona woda z Jego splątanych niczym gęstwina leśna włosów, którego szyję oplótł długi wąż, zwisający niczym girlanda kwiatów i który ze swego bębna damaru wydobywa dźwięk: „damad, damad, damad”.
*
dźata-kataha-sambhrama-bhraman-nilimpa-nirdźhari
wilola-wići-wallari-wiradźamana-murdhani/
dhagad-dhagad-dhagadź-dźwalal-lalata-patta-pawake
kiśora-ćandra-śekhare ratih pratikszanam mama
Pragnę, by moje usta nieustannie wysławiały Pana Śiwę, w którego zmierzwionych włosach zaplątały się wzburzone fale Gangi. Uwięziły one niebiańską rzekę niczym studnia. Pragnę wysławiać Śiwę, na którego czole płonie jaskrawy płomień (trzecie oko), a na czole spoczął półksiężyc.
*
dhara-dharendra-nandini-wilasa-bandhu-bandhura-
sphurad-diganta-santati-pramodamana-manase/
krypa-kataksza-dhorani-niruddha-durdharapadi
kwaćid-digambare mano-winodametu wastuni
Niech mój umysł szuka szczęścia u Pana Śiwy, w którego umyśle żyją wszystkie żywe istoty z tego chwalebnego wszechświata, który jest towarzyszem miłosnych zabaw Parwati (córki króla gór), który poskramia nawałnicę trudności swym łaskawym spojrzeniem i który przenika stworzenie we wszystkich kierunkach.
*
dźata-bhudźanga-pingala-sphurat-phana-mani-prabha-
kadamba-kunkuma-drawa-pralipta-digwadhu-mukhe/
madandha-sindhura-sphurat-twaguttarija-medure
manowinodam-adbhutam bibhartu bhuta-bhartari
Niech mój umysł szuka szczęścia u Pana Śiwy, w którego skłębionych włosach pełzają węże o czerwono-brązowych kapturach; którego klejnoty rzucają barwne refleksy na urocze twarze bogiń kierunków stworzenia; którego tors okrywa błyszcząca uttarija ze skóry oszalałego słonia i który podtrzymuje wszelkie życie.
*
sahasra-loćana-prabhrytjaśeszalekha-śekhara-
prasuna-dhuli-dhorani-widhusaranghri-pitha-bhuh/
bhudźanga-radźa-malaja nibaddha-dźata-dźutakaha
śrijaj ćiraja dźajatam ćakora-bandhu-śekharah
Niech spłynie na nas pomyślność z łaski Pana Śiwy, którego podnóżek pokrywa pył z wonnych kwiatów. Pyłem tym (uświęconym dotykiem stóp Pana) posypują swe głowy wszyscy Bogowie z Panem Wisznu na czele. Kłaniam się Śiwie, którego splątane włosy wiąże sznur czerwonego węża i który nosi księżyc (będący krewnym ptaka ćakora) jako ozdobę głowy.
*
lalata-ćatwara-dźwalad-dhanaldźaja-sphulinga-bha-
nipita-palća-sajakan-naman-nilimpa-najakam/
śuddha-majukha-lekhaja wiradźamana-śekharam
maha-kapali sampade śiro dźatalamastu naha
Niech bogactwami obdarzy nas Pan Śiwa, który spopielił Kamadewę (boga miłości dzierżącego pięć strzał pobudzających pragnienia) płomieniem ze swego czoła. Jemu, czarującemu Panu, którego czoło rozświetla promień księżyca, składają głęboki pokłon wszyscy bogowie.
*
karala-bhala-pattika-dhagad-dhagad-dhagadź-dźwalad-
dhanal dźaja hutikryta-praćanda-palćasajake/
dharadharendra-nandini-kućagra-citra-patraka-
pakalpanaika-śilpini triloćane ratir mama
Jestem zauroczony Panem Śiwą o trzech oczach, który spalił potężnego Kamadewę płomieniami ze swego czoła i który jako jedyny posiadł sztukę malowania ozdobnych wzorów na piersi Parwati.
*
nawina-megha-mandali-niruddha-durdhara-sphurat-
kuhu-niśithini-tamaha prabandha-baddha-kandharaha/
nilimpa-ridźhari-dharas-tanotu krytti-sindhuraha
kalanidhana-bandhurah śrijam dźagad-dhurandharaha
Niech naszą pomyślność pomnoży Pan Śiwa, którego szyja jest ciemna niczym księżyc o północy przesłonięty kilkoma warstwami chmur; który w swych włosach zatrzymał rzekę Gangę; który okrywa się skórą słonia; który wygląda uroczo z księżycem na czole i który dźwiga brzemię tego wszechświata.
*
praphulla nila-pańkadźa-prapańća- kali maprabha-
walambi-kantha-kandali-rući- prabaddha-kandharam/
smaraććhidam puraććhidam bhawaććhidam makhaććhidam
gadźaććhidandha kaććhidam tamanta kaććhidam bhadźe
Poświęciłem swe życie Panu Śiwie, którego szyję oplótł wieniec świątyń ciężkich chwałą rozkwitłych lotosów; który zgładził Smarę (Kamadewę), zniszczył Tripurę (trzy miasta); który przerywa krąg narodzin i śmierci; który zrujnował ofiarę Dakszy i jest pogromcą słoni. Oddałem swe życie Panu, który zabił demona Andhakę i ujarzmił boga śmierci Jamę.
akharwa-sarwa-mangala-kala-kadamba-maldźari-
rasa-prawaha-madhuri-widźrymbhanamadhu-wratam/
smarantakam purantakam bhawantakam makhantakam
gadźanta kandha kantakam tamanta kanta kambhadźe
Oddałem swe życie Panu Śiwie, wokół którego krążą pszczoły przyciągnięte przez słodki nektar kapiący z girlandy kwiatów kadamba. Oddałem życie zabójcy Kamadewy, burzycielowi trzech miast przerywającemu krąg narodzin i śmierci, który splądrował ofiarę Dakszy, który poskramia słonie, zgładził demona Andhakę i ujarzmił boga śmierci Jamę.
dźajat-wadabhra-wibhrama-bhramad-bhudźanga maśwasad-
winirgamat-krama-sphurat-karala-bhala-hawjawat/
dhimid-dhimid-dhimid-dhwanan-mrydanga-tunga-mangala-
dhwani-krama-prawartita-paćalda-tandwah śiwaha
Pan Śiwa, którego gwałtowny taniec tandawa współbrzmi z donośnym dźwiękiem bębnów: „dhimid, dhimid”, ma szerokie czoło rozjaśniane płomieniem (trzecim okiem) rozdmuchiwanym przez węża wijącego się w przestworzach.
*
dryszad-wićitra-talpajor-bhudźanga-mauktika-sradźor-
garisztha-ratna-loszthapakśajoh suhryd dwipa kszajpakśajoh/
trynarawinda-ćakszuszoh pradźa-mahimahendrajoh
sam-prawryttikah kada saśiwam bhadźamjaham
Kiedy nauczę się oddawać cześć Panu Sadaśiwie (wiecznie pomyślnemu) nie dostrzegając różnic między drogami wyzwolenia, lecz widząc jedną drogę? Kiedy przestanę rozróżniać węża i girlandę, cenny klejnot i garść piachu, poddanych i cesarza, źdźbło trawy i podobne lotosowi oko, przyjaciół i wrogów?
*
kada nilimpa-nirdźhari-nikuldźa-kotare
wasan wimukta-durmatih sada
śirahstha mańdźalim wahan/
wilola-lola-loćano lalama-bhala-lagnakaha
śiweti mantramuććaran kada sukhi bhawamjaham
Kiedy zadowolę się życiem w spokojnym zakątku nad boską Gangą,
z dłońmi nieustannie złożonymi nad głową w modlitwie, oczyszczony z wszelkich podłych myśli? Kiedy dostąpię szczęścia, które smakują dusze oddane Panu Śiwie i intonujące czarujące imię Tego, którego czoło rozświetla płomień, a oczy emanują blask?
*
idam hi nityam-eva-muktam uttamot tamam stavam
pathan-smaran-bruvan-naro wiśuddhi meti santatam/
hare gurau subhaktimaśu jati nanjatha gatim
wimohanam hi dehinam suśankarasja ćintanam
Ktokolwiek czyta, pamięta i wypowiada ten wyborny hymn, oczyszcza się na wieczność i osiąga stan szczęśliwego oddania dla wielkiego mistrza Śiwy, do którego nie sposób zbliżyć się w inny sposób. Nawet jedna myśl o Panu Śiwie usuwa ułudę, w której tkwią wszystkie żywe istoty.
*
pudźa wasana- samaje daśa-waktra-gitam
jah śambhu-pudźana-param pathati pradosze/
tasja sthiram ratha-gadźendra-turanga-
juktam laszmim sadaiwa sumukhim pradadati śambhuhu
Kto pod koniec porannego obrzędu wypowiada z szacunkiem ten hymn do Śiwy, otrzymuje w darze od Pana niewyczerpane bogactwo (Lakszmi), w tym mnóstwo rydwanów, słoni i koni.
*
iti śri-rawana-kryta śiwa-tandawa-stotram sampurnam
Tak kończy się Śiwa tandawa stotra, skomponowana przez Rawanę.
**
om namah śiwaja gauriśwaraja mahadewaja namo namaha/
madanantakaja mukti-pradaja śri-śankaraja namo namaha
Om! Cześć Panu Śiwie, Mahadewie, mężowi Gauri.
Cześć pogromcy Madany i Temu, który obdarza wyzwoleniem – Śri Śankarze.