Encyklopedia
Śri Śiwa pańćakszara stotram
nagendra-haraja triloćanaja
bhasmanga-ragaja maheśwaraja
nitjaja śuddhaja digambaraja
tasmai “na”-karaja namah śiwaja
Kłaniam się trójokiemu, wiecznemu, nieskalanemu i obnażonemu Śiwie, którego przywołuję literą „na”, który nosi węża jako naszyjnik i którego ciało pokrywa popiół.
*
mandakini-salila-ćandana-ćarćitaja
nandiśwara-pramatha-natha-maheśwaraja
mandara-puszpa-bahu-puszpa-supudźitaja
tasmai “ma” karaja namah śiwaja
Składam pokłon Panu wszystkich bóstw i Panu Nandiego – Śiwie, którego przywołuję literą „ma”, którego ciało pokryte pastą sandałową obmyły wody Gangi i którego wielbi się kwiatami mandara.
*
śiwaja gauri-vadanabdźa-wrynda-surjaja
dakszadhwara-naśakaja
śri nila-kanthaja wrysza-dhwadźaja
tasmai “si” karaja namah śiwaja
Składam pokłon Śiwie o niebieskiej szyi, który zniweczył ceremonię ofiarną króla Dakszy, którego przywołuję literą „śi” i który dosiada byka.
*
waśisztha-kumbhobhdawa-gautamarja
munindra-dewarćita-sekharaja
ćandrarka-wajszwanara-loćanaja
tasmai “wa” karaja namah śiwaja
Składam pokłon Śiwie, którego trojgiem oczu są Słońce, Księżyc i Ogień, którego przywołuję literą „wa” i którego wielbią wielcy mędrcy: Waśisztha, Kumbhadbhawa, Gautama oraz bogowie z Indrą na czele.
*
jaksza-swrarupaja dźatadharaja
pinaka-hastaja sanatanaja
diwjaja dewaja digambaraja
tasmai “ja” karaja namah śiwaja
Składam pokłon Bogu, nagiemu i wiecznemu Śiwie o splątanych włosach, trzymającemu łuk pinaka w dłoni, którego przywołuję literą „ja”.
*
pańćakszaram idam punjam jah pathet-ćhiwa-sannidhau
śiwa-loka-mawapnoti śiwena saha modate
Kto intonuje ten boski wiersz Pańćakszara przed bóstwem Pana Śiwy, ten przybywa do krainy Śiwy (Śiwaloka) i raduje się Jego towarzystwem.
iti śankraraćarja wiraćitam śiwa-pańćakszarastotram
Tutaj kończy się wiersz Śiwa pańćakszarastotram skomponowany przez Śankaraćarję.