Encyklopedia
Kosmiczny taniec Śiwy. Śiwananda Tandawa
Co to znaczy „tańczyć z Śiwą”?
Każdy ruch zaczyna się w Bogu i kończy w Bogu. Wszechświat wiruje w przepływie zmian i zdarzeń. To jest taniec Śiwy. Wszyscy tańczymy z Śiwą, a On tańczy z nami. Om.
Świat jawi się nam jako święty – czyli taki, jakim naprawdę jest – kiedy postrzegamy go jako kosmiczny taniec Śiwy. Wszystko we wszechświecie, wszystko to, co widzimy, słyszymy i sobie wyobrażamy, jest ruchem. Galaktyki krążą, atomy wirują. Każdy ruch jest tanecznym krokiem Śiwy. Kiedy sprzeciwiamy się temu ruchowi i chcielibyśmy go odmienić, wtedy tańczymy z Śiwą niechętnie. Opieramy się, kwestionując naturalny proces i ruch wokół nas. Dopiero zrozumienie odwiecznych prawd, które oświecają wiedzą każdą cząstkę naszych umysłów, sprawia, iż akceptujemy rzeczy takimi, jakimi są i nie chcemy ich zmieniać. Kiedy to ma miejsce, zaczynamy świadomie tańczyć z Śiwą, poruszać się zgodnie ze świętym potokiem, w którym tkwimy – godzimy się na równi z pochwałami i zniewagami, radością i przykrościami, powodzeniem i przeciwnościami. Taki jest owoc zrozumienia, który sprawia, że z wdzięcznością i niepohamowanym oddaniem tańczymy z Śiwą. Wedy oznajmiają: „Kosmiczna dusza zaprawdę jest Wszechświatem, nieśmiertelnym źródłem całego stworzenia, wszelkiego działania, wszelkiej medytacji. Ktokolwiek odkrywa Ją, ukrytą głęboko we wnętrzu, ten wyrywa się z więzów ignorancji jeszcze za swego życia na Ziemi”. Om Namaśiwaja.
Jak nauczyć się tańczyć z Śiwą?
Taniec jest ruchem, a taniec najwspanialszy to taniec najbardziej zdyscyplinowany. Indyjskie techniki duchowe prowadzą do zjednoczenia z Bogiem poprzez samo refleksję, podporządkowanie, osobistą przemianę i wiele dróg jogi. Om.
Aby czynić postęp na niezrównanej ścieżce, poznajemy Wedy, inne pisma i nauki naszego nauczyciela oraz czynimy wysiłek, by wprowadzić te filozoficzne prawdy do naszego życia. Próbujemy zrozumieć czworaką naturę psychiki: ćitta (świadomość), manas (intuicyjny umysł), buddhi (rozum) i ahankara (złudne ego, „ja czynię”). Każdego dnia intonujemy na koralach, medytujemy i ćwiczymy jogę. Taka duchowa dyscyplina nazywa się sadhaną. Jest ona mistyczną, psychiczną i fizyczną praktyką, która przygotowuje nas do tańca z Śiwą, powodując rozwój wewnętrzny, zmiany w postrzeganiu i „naprawę” charakteru. Sadhana pozwala nam żyć w wyrafinowanej sferze duszy, zamiast w sferach zewnętrznych, intuicyjnych czy intelektualnych. Aby sadhana przyniosła stały, zauważalny postęp, musi być praktykowana regularnie, o tej samej porze każdego dnia, najlepiej przed świtem.
Najważniejsze elementy sadhany to te polecone przez naszego nauczyciela. Wedy ostrzegają: „Jaźni-atmana nie osiągną słabi, niedbali i pozbawieni celu w swej praktyce. Jeśli jednak wysiłek podejmuje człowiek, który wie, co czynić należy, wtedy jego dusza wstąpi do krainy Boga”. Om Namaśiwaja.