Encyklopedia
Podobieństwo duszy indywidualnej i Śiwy
Istotą naszej duszy jest immanentna miłość i transcendentalna rzeczywistość, obie jednakowe i wiecznie tożsame z istotą Boga Śiwy. U podstawy naszego bytu my już jesteśmy Tym – doskonali nawet w tej chwili. Om.
Esencją ciała duchowego jest Paraśakti, sat-cit-ananda, immanentna miłość, a esencją immanentnej miłości jest Paraśiwa, transcendentalna rzeczywistość. Na tym najgłębszym poziomie naszego bytu nie ma jakościowej różnicy między duszą a Bogiem. Ta jedność, będąca istotą duszy, choć niedostrzegalna istnieje nawet teraz. Nie zmienia się i nie ewoluuje. Z absolutnej perspektywy nasza dusza już znajduje się w jedności z Bogiem. My jesteśmy Tym, a nie „stajemy się Tym”. W głębi tego fizycznego ciała, pośród burzliwych emocji i uczącego się umysłu, tkwi czysta doskonałość, identyczna z doskonałymi aspektami Śiwy – Paraśakti i Paraśiwą. W tej uświęconej tajemnicy splatają się paradoksy jedności i dwoistości, bycia i stawania się, stwarzanego i niestwarzanego życia. Wedy wyjaśniają: „Jeden panujący, wewnętrzna Jaźń wszystkiego co jest, która z jednej staje się wieloma, dla mędrca, który postrzega Ją jako obecną w duszy, jest wiecznym szczęściem, lecz nie dla innych”. Om Namaśiwaja.