ŚiwaŚakti - Encyklopedia wiedzy o śiwie śakti

Śiwaja Subramunija Swami

Rodzice dają dziecku zabawki, żeby było szczęśliwe. Śiwa dostarcza duszom dharmę i prawo karmy, aby je uszczęśliwić i zbliżyć do siebie. On stworzył rozszerzający się i kurczący wszechświat, a ostatecznie wchłonie go w siebie podczas zagłady kosmosu.

Jak głosili nasi mędrcy, z Niego zrodziły się wszystkie dusze i do Niego powracają, stopniowo upodabniając się do swego pierwowzoru. „Zabawki” doświadczenia podtrzymują naszą chęć do uczenia się i rozwijania w świecie regulowanym przez dharmę, karmę i prawa natury. Jesteśmy jak dzieci, które albo cieszą się zabawkami, albo niszczą je, biją nimi innych i dlatego płaczą. My też możemy unikać powinności dharmy, tworzyć karmę, zadawać ból sobie i innym lub pomóc sobie i innym.
Jeśli w ten sposób „bawimy się” naszym rozwojem, wtedy nie wzmacniamy siebie, nie uczymy się i nie nabywamy mądrości.

Jak wspomnieliśmy, naturalną rzeczą jest zapominać o Bogu, ale istnieje wiele pomocnych sposobów, by tego uniknąć. Jedną z praktycznych metod jest powtarzanie Jego imienia. Intonujcie zatem „Om Nama Śiwaja” na koralach, kiedy zaczynacie zapominać o Panu, kiedy w ogóle nie możecie się na Nim skupić lub kiedy czujecie się samotni. Intonujcie w bólu i radości: „Śiwa Śiwa”, „Om Śiwaja”, „Nama Śiwaja” lub pełną mantrę. Mentalnie spocznijcie u Jego stóp. Dostrzegajcie Go w każdym, kogo spotkacie bez względu na okoliczności. Uda się to, jeśli wyciszycie umysł. Uśmiechnijcie się na widok drugiej osoby i powiedzcie sobie: „Dobrze Cię widzieć Śiwo w tej postaci, tak różnej od innych!” Zwierzęta, żebracy, książęta, politycy, przyjaciele i wrogowie, święci i uczeni – wszyscy oni są Śiwą dla duszy, która kocha Boga.

Nikt nie jest zdolny myśleć o Śiwie jako o bycie pozbawionym postaci. W istocie, niewielu doświadczy Paraśiwy (Brahmana), lecz wielu doświadczy Satćitanandy pod koniec życia lub tuż przed śmiercią. Życie pełne duchowych doświadczeń, realizacji kolejnych stopni rozwoju prowadzi duszę do momentu, w którym gorąco pragnie ona osiągnięcia ostatecznego celu. To za sprawą pragnienia dusza pokonuje kolejne etapy w swej życiowej wędrówce. Pragnienie matki, by otoczyć opieką swe dzieci i być dobrą żoną, pragnienie ojca, by zapewnić utrzymanie swej rodzinie, pragnienie uczonego, by dokonać odkrycia, pragnienie sportowca, by stanąć na podium, pragnienie jogina, by połączyć się z Śiwą – za każdym razem ujawnia się ta sama siła pragnienia, wznosząca się przez ćakry w miarę rozwoju duszy. Jest to ostatecznie to samo pragnienie, które prowadzi poszukującego do poznania Najwyższego – istoty poza czasem, przyczyną i przestrzenią. Bądźcie cierpliwi. Chwila ta czeka każdego.