Encyklopedia
Symboliczne znaczenie tańca Śiwy
Śiwa Nataradźa symbolizuje religię, sztukę i naukę połączone w jedno. W odwiecznym boskim tańcu stwarzania, utrzymywania, niszczenia i obdarzania łaskami ukryte jest głębokie zrozumienie naszego wszechświata. Om Namaśiwaja.
Nataradźa, król tańca, ma cztery ramiona. Wyższe prawe ramię trzyma bęben, który daje początek stwarzaniu. Niższe prawe ramię jest uniesione w geście błogosławienia, co zapowiada utrzymywanie stworzenia. Wyższe lewe ramię dzierży płomień, który jest zniszczeniem, sprawcą rozpadu form. Prawa noga, symbolizująca ponurą łaskę, stoi na Apasmarapuruszy, duszy uwięzionej na Ziemi przez własne lenistwo, zagubienie i zapomnienie. Niższa lewa ręka pokazuje tę świętą stopę, by nas zapewnić, że łaska Śiwy jest schronieniem i drogą do wyzwolenia dla wszystkich. Krąg ognia symbolizuje wszechświat i świadomość. Pochłaniająca wszystko postać, umieszczona na szczycie kręgu, to Mahakala – Wielki Czas. Kobra wokół talii Nataradźy to kundalini śakti, kosmiczna moc drzemiąca w każdej istocie. Taniec Nataradźy to jednak nie tylko symbol. Odbywa się on w każdym z nas, a na poziomie atomu, choćby w tej chwili. Agamy głoszą: „Powstanie świata, utrzymywanie go i niszczenie, spętanie i oswobodzenie duszy są pięcioma aktami tańca Śiwy”. Om Namaśiwaja.