Aktualności

Lekcja 51. Przekazywanie tradycji

Śiwaja Subramunija Swami
Wtorek, lekcja 51

Siddhanta śrawana znaczy dosłownie „słuchanie pism”. Jedną jest rzeczą czytać Wedy, Upaniszady czy Jogasutry, a drugą słuchać ich nauk z ust tego, który sam je zgłębił i doświadczył. To przez słuchanie przekazana zostaje subtelna wiedza od wiedzącego do poszukującego. Dlatego właśnie słuchanie stawiamy wyżej od przyswajania wiedzy przez czytanie.
Dźwięk powstał jako pierwsza rzecz w stworzeniu i jest naturalnym przekaźnikiem wiedzy. Najwyższych prawd tradycji należy słuchać od osób, które ich doświadczyły. Słowa przez nie wypowiadane wydadzą się uczniowi znajome. Pewnie czytał je setki razy, ale słuchając ich z ust oświeconego mędrca, wchłania jego niewypowiedziane doświadczenie: myśl, sens i wiedzę tego, kto poznał Najwyższego. W tym tkwi istota praktyki „słuchania pism”, prawdziwa sukcesja wiedzy (sampradaja).
Słowa nauczyciela zostaną “usłyszane”, ich sens zaabsorbowany przez podświadomy umysł ucznia, a nadświadoma, intuicyjna wiedza nauczyciela odciśnie swój ślad w nadświadomym umyśle ucznia. Tylko w ten sposób może zmienić wzorzec życia tego ostatniego. Koniecznym wymogiem jest „dziecięca” otwartość ucznia, gotowość i chęć przyswajania sobie wiedzy i wprowadzania jej w życie. Oczywiste jest, że wybór nauczyciela musi być niezwykle rozważny.
Sampradaja to w istocie ustne przekazywanie tradycji, która nie istnieje w formie pisanej czy jakiejkolwiek innej. Prawdą jest, że współcześni nauczyciele piszą książki, nagrywają swe nauki i korespondują z uczniami. Nazywam to mini-sampradają, pączkiem kwiatu przed rozwinięciem, skorupą jajka przed wykluciem się pisklęcia. Wymienione rzeczy pozwalają posmakować uczniowi kim jest guru, co myśli, w którym miejscu rozpoczyna się duchowe poznanie, a w którym kończy, co głosi własna tradycja itd. Ale prawdziwą moc ma sampradaja słuchania słów guru. Zapamiętane, nabierają nowego znaczenia i wypalają „stare” zrozumienie.
Być może nie jesteście gotowi, żeby przyjąć guru. Kiedy jednak będziecie i guru pojawi się w waszym śnie lub spotkacie go osobiście, wtedy naprawdę rozpocznie się wasz proces poznania. Jeden krok ucznia w stronę guru zostanie odwzajemniony przez dziewięć kroków guru itd. Tak wygląda taniec sampradaji (sukcesji doświadczenia duchowego).
Kiedy pojawiają się duchowe doświadczenia, chwile dotknięcia prawdy, serce ucznia napełnia się odwagą, ponieważ spotyka go coś, o czym słyszał lub czytał w zapisach innych wiernych z jego własnej sampradaji.
Gdyby wszystkie świątynie zostały zniszczone, wtedy guru by je odbudowali. Gdyby wszystkie pisma święte zostały zniszczone, mędrcy raz jeszcze pojawiliby się na ziemi i spisali je na nowo. Jeżeli guru, mędrcy, święci byliby systematycznie unicestwiani, narodziliby się ponownie i na nowo głosiliby swe nauki. Wieczna Prawda jest bezpieczna i niezniszczalna, ponieważ może zostać przekazana przez usta tak wielu i wydobywa się z tak wielu źródeł. Mimo to, pozostaje zakryta przed niegodnymi. Dostęp do niej mają tylko ci, którzy przestrzegają niektórych lub wszystkich ograniczeń (jama) i praktyk indywidualnej dyscypliny (nijama).

Oceń tekst 1 2 3 4 5 6
Średnia ocena: 3/6 (8 głosów)

Dodaj tekst do ulubionych

Komentarze do tekstu Lekcja 51. Przekazywanie tradycji

Komentarzy: 0

Dodaj komentarz