ŚiwaŚakti - Encyklopedia wiedzy o śiwie śakti

W Księdze Rodzaju wąż przekazuje stworzonym istotom (ludziom) wiedzę z drzewa poznania dobra i zła. Niestety, kościół chrześcijański uczynił z węża, symbolizującego wtajemniczonego nauczyciela, istotę o charakterze demonicznym, kusiciela budzącego negatywne skojarzenia.
Tymczasem wąż w wielu kulturach był i jest czczony jako reprezentacja boga Słońca i ognia.

Duchowo zaawansowani ludzie o obudzonej kundalini [kundalini – „wąż Śiwy”; źródło wszystkich energii] byli nazywani „Nagami”. Kult węża spotykamy w różnych miejscach na świecie, nawet tam, gdzie węże nie występują, np. w Tybecie czy Irlandii.
Wiele węży pojawia się na ścianach i wzdłuż alei prowadzącej do świątyni Ankhor Wat w Kambodży, a także w świątyniach buddyjskich na Sri Lance (dawniej Cejlon).

A oto przykłady obecności węża w różnych tradycjach i częściach świata:

1. W Mahabharacie królestwo Nagów jest terytorium hardego i wojowniczego plemienia zwanego Nagami. Jego przedstawiciele byli uważani za jedną z ras o nadprzyrodzonych cechach, takich jak np. Kinnarowie.

2. GRECJA: Apoloniusz z Tiany – rówieśnik Jezusa Chrystusa, główny przedstawiciel nurtu neopitagorejsiego, człowiek o sławie maga i cudotwórcy – odbył podróż do Indii, gdzie pobierał nauki od kaszmirskich Nagów.

3. MEKSYK: tutaj „Naga” staje się „Nagal”.

4. CHINY: W Chinach Naga przybiera postać smoka, ma bezpośredni związek z cesarzem i jest znany jako „Syn Niebios”. Według tradycji Chińczycy pochodzą od węży-półbogów, a nawet mówią ich językiem, zwanym Naga-krita.

5. EGIPT: Ta sama postać w Egipcie zwana jest „Królem-stworzycielem”.

6. TYBET: Chociaż węże nie występują ti w naturze, nadal są one obecne w sensie symbolicznym. Tybetańczycy nadali im miano Lu. Nagardźuna nazywany jest po tybetańsku
Lu-Trub.

7. GRECJA: W zachodniej tradycji Naga/wąż jest wszechobecny. Jednym z przykładów jest starogrecka Atena – bogini wojowników, a także bogini mądrości. Jej symbolem jest wąż, widoczny na tarczy, którą nosi bogini.

8. IRLANDIA: Tutaj wąż był czczony i ubóstwiony.

9. AFRYKA: głównym ośrodkiem kultu węża był Dahomej. Kult pytona wydaje się być kultem pochodzącym z zewnątrz, lecz mocno już zakorzenionym w lokalnej tradycji.

10. IRAK: Starożytni mieszkańcy Mezopotamii i Semici wierzyli, że węże są nieśmiertelne.

11. IZRAEL: Przed nastaniem Izraelitów kult węża istniał w Kanaanie już w epoce brązu. W warstwach z tej epoki archeolodzy odkryli przedmioty kultu w kształcie węża w pre-izraelickich miastach Kanaanu: dwa w Megiddo, jeden w Gazer , jeden w sanktuarium świątyni w Chasor, dwa w Sychem.

12. SYRIA: U schyłku epoki brązu w hetyckim sanktuarium w północnej Syrii znajdował się brązowy posąg boga trzymającego węża w jednej ręce i berło w drugiej.

13. MEZOPOTAMIA (dzisiejszy IRAK]: W szóstym wieku w Babilonie para węży z brązu strzegła wszystkich czterech bram świątyni Esagila.

14. MEZOPOTAMIA (dzisiejszy IRAK): Na obszarze tellu Tepe Gawra [tell – pagórek kryjący w sobie ruiny pojedynczych budowli lub całych zespołów architektonicznych] Tepe Gawra odkryto co najmniej siedemnaście asyryjskich węży z wczesnej epoki brązu.

15. EGIPT: Starożytni Egipcjanie czcili węże, zwłaszcza kobrę. Kobra była nie tylko kojarzona z bogiem Ra, ale również z wieloma innymi bóstwami, takimi jak Wadjet, Renenutet i Meretseger. W kulturze egipskiej zdarzały się też węże złe i szkodliwe, takie jak Aapep.

16. GRECJA/RZYM: U Herodota znajduje się informacja o wielkim wężu, który bronił dostępu do Aten. Rzymski genius loci przybierał formę węża. Wyrocznie w starożytnej Grecji są kontynuacją tradycji rozpoczętej wraz kultem egipskiej bogini-kobry zwanej Wadjet.

17. Na PÓŁWYSPIE IBERYJSKIM istnieją dowody, że przed wprowadzeniem chrześcijaństwa, a może jeszcze przed najazdami Rzymian kult węża był częścią lokalnej religii.

18. AUSTRALIA: Aborygeni czczą ogromnego pytona, nazywanego wieloma imionami, ale najbardziej znanego pod imieniem Tęczowego Węża. Według miejscowej legendy stworzył on krajobraz, ucieleśnia ducha świeżej wody i ukaranych przestępców. Aborygeni w południowo-zachodniej Australii nazwali go Waugyl, natomiast Warramunga na wschodnim wybrzeżu czcili mitycznego Wollunqua.

19. KAMBODŻA: Legenda głosi, że indyjski bramin o imieniu Kaundinja najechał Kambodżę, która w tym czasie była pod panowaniem króla węży. Księżniczka węży Soma wyruszyła do walki z najeźdźcą, ale została pokonana. Otrzymawszy propozycję małżeństwa od zwycięskiego Kaundinji, zgodziła się oddać mu rękę, i razem z nim rządziła krajem. Khmerowie są ich potomkami.

20. KOREA: W koreańskiej mitologii Eobshin, bogini bogactwa, pojawia się w postaci czarnego węża z uszami. Na wyspie Jeju bogini Chilseong i jej siedem córek są wężami.

21. AMERYKA: Niektóre plemiona rdzennych mieszkańców tego kontynentu oddaje cześć grzechotnikowi jako dziadkowi i władcy węży, który może zesłać sprzyjające wiatry lub spowodować burzę. Wśród Indian Hopi w Arizonie w jednym z plemiennych tańców występuje wiele figur imitujących ruchy węży.

22. AMERYKA: grzechotnik był także czczony w świątyni słońca w Natchez. Aztecki bóg Quetzalcoatl miał postać upierzonego węża.

23. PERU: Plemiona peruwiańskie oddawały cześć wężom już w czasach preinkaskich. Chilijscy Indianie Mapucze wykonywali posążki węży na potrzeby obrzędów związanych z wodą.

24. KOLUMBIA: Z jeziorem Guatavita w Kolumbii związana jest legenda o „Bogu-wężu”, żyjącym w jego wodach. Miejscowe plemiona czciły go, wrzucając do jeziora złotą i srebrną biżuterię.

25. NORWEGIA: Jörmungandr, inaczej Wąż Midgardu lub Wąż Świata, to postać z nordyckiej mitologii. Jest środkowym dzieckiem Lokiego i olbrzymki Angerbody.

26. AFRYKA: Rzeźby liczące około 70 tysięcy lat na skale przypominającej węża w jaskini w Botswanie wskazują, że ludzie z epoki kamienia odprawiali rytuały religijne znacznie wcześniej niż dotychczas sądzono.